Przejdź do głównej zawartości

Homoseksualne skłonności a chęć porzucenia tego, co mówi Biblia

 










Gdy odkrywam w sobie pokusę do porzucenia tego, czego uczy Biblia, to wiem, co muszę zrobić – muszę spojrzeć na Bożą dobroć i przypomnieć sobie, w jak cudowny i pełen miłości sposób Bóg mnie cały czas traktował. I wiem, że najlepiej, gdy swój wzrok skieruję na krzyż, na którym umarł Jezus. Bo widzę wtedy Bożą miłość do mnie, okazaną w osobie Jezusa Chrystusa, umierającego za mnie na krzyżu, gotowego poświęcić dla mnie wszystko. To jest dla mnie wspaniałą zachętą, gdy czuję, że wymaga się ode mnie poświęcenia zbyt wiele.

Wiem, że niektórzy bywają kuszeni, by odrzucić to, co mówi Biblia - a mianowicie, że homoseksualna aktywność jest zła - i potrafię to zrozumieć, bo jest to trudne. Niemniej jednak, wciąż mocno bym zachęcał, by tego nie robili. Drogi wytyczone przez Jezusa Chrystusa nie są okrutne – tego jestem pewien. Bóg chce, byśmy żyli pełnią życia. I jeśli mówi czemuś "nie", to nie dlatego, że chce nam dać żałosne życie.


Gdy pojawia się we mnie myśl, że muszę porzucić relację seksualną z drugim człowiekiem tu, na ziemi, to spojrzenie na krzyż Jezusa przypomina mi, że warto poświęcić każdą rzecz dla Tego, który dla mnie gotów był poświęcić wszystko.


Chciałbym też powiedzieć, że można mieć spełnione, fascynujące życie bez spełniania określonej seksualnej potrzeby. Więc jeśli jesteś osobą, która chce się poddać, to proszę, nie rób tego - porozmawiaj o tym z innymi, szukaj siły u Boga i nie odchodź. W byciu wiernym nauczaniu Jezusa kryje się wspaniałe życie.


Ed Shaw/Vaughan Roberts

LivingOut.org

Źródło: https://www.livingout.org/what-if-you-re-same-sex-attracted-and-tempted-to-reject-what-the-bible-teaches-

Tłumaczenie: Mateusz

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Zlitował się

  Przypowieść o synu marnotrawnym jest chyba jedną z najlepiej znanych i najbardziej uwielbianych przypowieści Jezusa. Wielu z nas czytało albo słyszało ją już setki razy – na pewno ja. A mimo to czasami coś, co znamy już tak dobrze, zaskakuje nas w zupełnie nowy sposób, szczególnie gdy tym czymś jest Pismo Święte, przy którego lekturze działa przecież Duch Święty. Gdy ostatnio po raz kolejny czytałem tę przypowieść, uderzyła mnie jedna malutka fraza: „ zlitował się ” (Ew. Łukasza 15:20). Te dwa słowa opisują reakcję ojca na powrót do domu jego nieposłusznego syna, którego buntownicze zachowania doprowadziły na samo dno rozpaczy. Mam wrażenie, że umykały mi te słowa, kiedy wcześniej czytałem tę przypowieść. Poza tym słyszałem, jak ludzie często mówią o innych aspektach tego wersu – o tym, jak ojciec dostrzega swojego syna, gdy ten jest jeszcze daleko, czym pokazuje, że go wyczekiwał, mając nadzieję, że jednego dnia powróci; o tym, jak ojciec biegnie w kierunku swojego syna, porzuca...

Dalej tą samą drogą

  „A droga wiedzie w przód i w przód, Choć zaczęła się tuż za progiem – I w dal przede mną mknie na wschód, A ja wciąż za nią – tak jak mogę… Skorymi stopy za nią w ślad – Aż w szerszą się rozpłynie drogę. Gdzie strumień licznych dróg już wpadł … A potem dokąd? – rzecz nie mogę ( J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni )   Nowy rok. Co czujesz z jego nadejściem? Wdzięczność? Radość? Ekscytację? A może zmęczenie? Strach? Niepokój? Dla mnie nowy rok zawsze przychodzi z wdzięcznością i ekscytacją. Ale te uczucia bardzo szybko muszą się zmierzyć z dużo silniejszymi emocjami – niepokojem i zmęczeniem. Jestem zmęczony tym, co zamknąłem wraz z wybiciem przez zegar północy. Zmęczony samotnością, którą tak często trudno było czymkolwiek wypełnić. Zmęczony brakiem ciepła drugiej osoby. Zmęczony powrotami do pustego domu. Zmęczony uczuciami, które tak często kazały mi zejść z obranej ścieżki. Zmęczony brakiem odpowiedzi na pytania. Zmęczony oczekiwaniami innych. Zmęczony niezrozumieniem. Czuj...

A więc masz chłopaka?

  Chwila niezręcznej ciszy. Stałem tak, nie wiedząc, co odpowiedzieć. „A więc, masz chłopaka?” Nigdy wcześniej nie zadano mi takiego pytania. I chociaż właściwa odpowiedź była prosta, to zajęło to chwilę, by mój mózg mógł nadążyć. Dopiero później przyszły mi do głowy lepsze, bardziej swobodne możliwości odpowiedzi na to pytanie: „Nie takiego, o którym bym wiedział” albo – skoro stałem w sklepie – „Nie, a masz jakiegoś w magazynie?” Zamiast to, wybełkotałem tylko „Nie” i od razu zacząłem kalkulować, jak szybko zakończyć tę konwersację, by nie stała się jeszcze bardziej niekomfortowa. Z podobnymi pytaniami mierzyłem się już wcześniej. Nie brały mnie one z zaskoczenia. „Czy jesteś singlem?”, „czy jesteś żonaty?”, „czy masz dziewczynę?”. Żadne z nich nie zostawiało mnie szczególnie zniechęconym. Ale TO pytanie? Tak bardzo wycelowane w moją seksualność. Wywróciło mój dzień do góry nogami. Pozostało ze mną przez wiele kolejnych dni. I sprawiło, że zacząłem się zastanawiać – dlaczego?...